एउटा कवि महासय पुगेछन् कवि गोष्ठीमा।
तर उनलाई पर्यवेक्षकको रुपमा मात्र बिलाइएको रहेछ। तर माइक समातेर बस्ने महानुभावले झ्वाट्ट उनको नाम बोलाएपछि पो उनलाई थाहा भयो कि उनले कविता प्रस्तुत गन्रु पर्नेछ भनेर।
तर उनीसँग नया कविता नै थिएन। बडो गम्भिर भएर एक छिन सोचे पछि उनि स्टेजमा गए। माइक हातमा लिएर एक छिन चुपचाप उभिए। दर्शकहरु आफ्नो कान ठाडि पारेर सुनिराहेका थिए।
"मेरो कविताको शिर्षक थियो : मौनता!"
दर्शकहरुले बेजोडका साथ तालि पड्काएछन्।
No comments:
Post a Comment